به گزارش تیزلند، به نقل از خبرنگار آموزش و پرورش خبرگزاری فارس، مرکز ملی پرورش استعدادهای درخشان و دانش پژوهان جوان وزارت آموزش و پرورش که به نام اختصار «سمپاد» شناخته می‌شود، مدارسی برای تحصیل استعدادهای درخشان دارد.

در زبان عامیانه، این مدارس با عنوان «تیزهوشان» در بین مردم شناخته می‌شود و دانش‌آموزانی که از ضریب هوشی بالاتری نسبت به همسالان خود برخوردار هستند در این مدارس ادامه تحصیل می‌دهند.

مدارس سمپاد به نوعی سکوی پَرش دانش‌آموزان مستعد به سمت حضور در المپیادهای مختلف داخلی و همچنین بین المللی است و از این طریق می‌توانند خودشان را نشان داده و حتی در سطح بین الملل شناخته شده خواهند شد.

مدارس استعدادهای درخشان در سالهای گذشته از نظر کمی، شعبات نه چندان زیادی در شهرهای کشور داشت و بیشتر در شهرهای بزرگ این مدارس برای تحصیل دانش‌آموزان مهیا شده بود.

اما، در زمان وزارت حمید رضا حاجی‌بابایی در آموزش و پرورش، تعداد این مدارس به یکباره افزایش پیدا کرد و علت این موضوع، دسترسی تمام دانش‌آموزان با استعداد به تحصیل در این مدارس اعلام شد.

**شیوه جذب و تعداد مدارس و دانش‌آموزان استعدادهای درخشان

«سمپاد» دانش‌آموزان خود را در دو مقطع ابتدایی و متوسطه و از طریق آزمون‌هایی که عمدتا مبتنی بر ارزیابی هوش، دانش ریاضی و علوم جذب می‌کند.

تعداد مدارس استعدادهای درخشان در اواسط سال 1389 حدود 358 مدرسه بود که این تعداد در سال 90 به 439 مدرسه، در مهر ماه 1391 به 538 مدرسه و در مهر ماه 1392 به 660 مدرسه رسید.

همچنین، تعداد دانش‌آموزان محصل در مدارس استعدادهای درخشان در سال 1391 حدود 106 هزار نفر بود که در مهر ماه 1392 به 150 هزار نفر رسید.

این روند تا روی کار آمدن دولت یازدهم ادامه داشت، تا زمانی که وزیر وقت با توسعه کمی مدارس استعدادهای درخشان مخالفت کرد و دستور کاهش تعداد این مدارس صادر شد.

البته ذکر این نکته ضروری است که با انتصاب حسین شجاعی به عنوان رئیس مرکز ملی پرورش استعدادهای درخشان و دانش پژوهان جوان در آموزش و پرورش، تمامی ارتباطات خبری این سازمان با رسانه‌ها به نوعی قطع شد و تعاملات خبری این سازمان با خبرنگاران به حد صفر رسید، لذا اطلاعات و اخباری دقیقی از تعداد کنونی مدارس و دانش‌آموزان استعدادهای درخشان در دسترس نیست.

**شهریه مدارس استعدادهای درخشان

شاید یکی از موضوعاتی که در خصوص مدارس استعدادهای درخشان یا همان تیزهوشان به ذهن مردم جامعه می‌رسد، رایگان بودن تحصیل در این مدارس است.

اما، مدارس تیزهوشان به هیچ عنوان برای دانش‌آموزان رایگان نیست و شهریه‌های نسبتا بالایی از خانواده‌ها اخذ می‌شود.

دانش‌آموز پس از شرکت در آزمون ورودی به مدارس و در صورت پذیرش، باید نسبت به ثبت نام اقدام کند و شهریه مصوب آن مدرسه مذکور را پرداخت کند.

به گفته معاون سابق مرکز ملی پرورش استعدادهای درخشان و دانش پژوهان جوان، «براساس مصوبه هیئت امنای سازمان مدارس استعدادهای درخشان، 50 درصد شهریه مدارس غیردولتی هر شهرستان و منطقه آموزشی است و به عنوان شهریه این مدارس تعیین می‌شود، بر این اساس شهریه مدارس سمپاد در کشور متفاوت است.

این موضوع نشان می‌دهد که شهریه مدارس استعدادهای درخشان ناچیز و کم نیست و در شرایطی که بیشترین مدارس غیردولتی در شهر تهران قرار دارند، تعداد مدارس استعدادهای درخشان هم به مراتب بیشتر و شهریه‌ این مدارس نیز قابل توجه است.

به عنوان نمونه، اگر شهریه مدرسه غیردولتی ابتدایی در شهر تهران حدود 10 میلیون تومان باشد، دانش‌آموزان مدارس استعدادهای درخشان باید پنج میلیون تومان شهریه پرداخت کنند.

این موضوع اعتراضات اولیای دانش‌آموزان تیزهوش را به همراه داشته است، و آنها اعتقاد دارند که تمام مردم از وضعیت مالی و اقتصادی یکسان و کافی برخوردار نیستند و شاید نتوانند این شهریه‌ها را پرداخت کنند، آیا باید جلوی تحصیل یک دانش‌آموز مستعد به این شکل گرفته شود؟

البته هزینه‌های فوق برنامه، سرویس و غذای دانش‌آموزان استعدادهای درخشان به اولیای دانش‌آموزان مربوط می‌شود و این موضوع یعنی پرداختی اولیا به مدارس استعدادهای درخشان به مراتب بیشتر از آن 50 درصد مدارس غیردولتی می‌شود.

یکی از اولیا در تماس با خبرگزاری فارس گفت: فرزندم از هوش بسیار بالایی برخوردار است و از نفرات پذیرفته شدهآزمون استعدادهای درخشان است، اما امکان پرداخت شهریه‌های بالای این مدارس را نداریم لذا از این نظر در فشار و مشکل قرار داریم.

وی افزود: وقتی دانش‌آموز مستعد و باهوشی است، چرا مدارس نباید برای این افراد رایگان باشد و چرا نباید به این نخبگان آینده کشور توجه شود، به جای این کار تا شهریه‌های میلیونی دریافت نکنند اصلا جواب کسی را هم نمی‌دهند.

به گزارش فارس، یکی از معضلات کنونی در آموزش و پرورش مربوط به عدم ثبات مدیریت و در وهله بعدی عدم ثبات در تصمیم گیری‌ها است. هر زمانی هر مدیری که وارد عرصه می‌شود نظرات و پیشنهادات خود را وارد کار کرده و این موضوع باعث فشار با خانواده‌ها و دانش‌آموزان می‌شود.

مگر دانش‌آموزان را باید با نظرات مختلف مدیران آزمایش کرد؟ چرا نباید ثبات در تصمیم گیری در خصوص تعداد مدارس، تعداد دانش‌آموزان، افزایش یا کاهش مدارس استعدادهای درخشان وجود داشته باشد؟

سند تحول بنیادین آموزش و پرورش از آن جهت رونمایی شد که مدیران بعدی نتوانند سلایق شخصی خود را وارد کار کنند و تغییرات در تعلیم و تربیت کاهش یابد، اما در عمل این اتفاق رخ نداد.