صد بار تا به حال شنیده ایم که آدم هایی مثل مارک زاکربرگ، بیل گیتس و استیو جابز دانشگاه را نصفه ول کرده اند تا فیس بوک، مایکروسافت و اپل را راه بیندازند. گرچه اینها شناخته شده ترین ها هستند، اما در این راه تنها نبوده اند. آدم های مشهور دیگری در زمینه های مختلف به دانشگاه نرفته اند. حالا یا خودشان بی خیال شده اند یا اصلا به دانشگاه راهشان نداده اند. با اینحال به نظر می رسد که همه شان چند وجه مشترک دارند:
عمدتا در زمینه کامپیوتر، تجارت و هنر دیده می شوند، مثلا پزشک ترک تحصیلی نمی توانیدپیدا کنید.
برنامه مشخص و دقیقی برای ادامه زندگی شان داشته اند. یعنی اول بی خیال دانشگاه نشده اند، بعد بنشینند فکر کنند خب حالا چی کار کنیم!
خیلی از آنها درست زمانی دانشگاه را رها کرده اند که زمان زیادی تا فارغ التحصیلی شان نمانده بود.
بعضی هایشان در کارهای مختلف دستی دارند و از هر انگشتشان یک هنر می ریزد.
پسرها خیلی بیشتر از دخترها هستند. در واقع به ندرت اسم زنی میان این آدم ها دیده می شود.
این شما و این هم 10 کنکورردی که ترکانده اند.
توماس آلوا ادیسون
اساسا احتیاجی به معرفی ندارند. نه خودش و نه دستاوردهایش اما نکته قابل توجه در مورد او این است که هرگز به مدرسه نرفت. مگر اینکه بخواهیم سه ماهی را که در مدرسه ابتدایی به سختی تحمل کرد، به حساب بیاوریم. او نمی توانست تمرکز کند و فکرش مدام این ور و آن ور می پرید.خوشبختانه ادیسون مادری داشت که بسیار حامی بود و روحیه او را خوب درک می کرد. وقتی ادیسون دیگر به مدرسه نرفت، مسئولیت آموزش او را در خانه به عهده گرفت.
فرانسیس اسکات فیتز جرالد
نویسنده «گتسبی بزرگ» و رمان های دیگری که ادبیات اوایل قرن بیستم آمریکا را به او مدیون می کند، زمانی دانشجوی دانشگاه پرینستون بود. او در دانشگاه بسیار فعال بود، هم نوشتن را جدی دنبال می کرد و هم در انجمن ها و گروه های مختلفی عضو بود و مسلما برای نشریات داخلی دانشگاه هم می نوشت، ولی این کارها چنان که خیلی هایتان با آنها آشنایی دارید، به قیمت پایین آمدن نمره های او تمام شدو دانشگاه او را تعلیقی کرد. فیتز جرالد هم معطل نشد، دانشگاه را رها کرد و وارد ارتش شد. جنگ جهانی اول بود آخر!
جان لنون
بچه خلاق اما شری بود که امتحانات پایانی دبیرستان را هم که مقدمه ورود به دانشگاه در انگلستان است، رد شد و با وساطت خاله و مدیر مدرسه اش توانست به دانشگاه هنر لیورپول راه پیدا کند. او به خاطر لباس های نامناسب و مسخره کردن استادها مدام تذکر می گرفت و افتادن درس ها هم که جای خود داشت. آنقدر به این وضعیت ادامه داد که یک سال مانده به فارغ التحصیلی اخراج شد.
آلفردو جیمز پاچینو
یا همان آل پاچینوی خودمان حتی دبیرستان را هم تمام نکرد. او تمام درس هایش را به جز ادبیات رد می شد. وقتی تصمیم گرفت مدرسه را رها کند، با مادرش دعوای مفصلی کرد و از خانه بیرون زد. آن وقت شغل های رده پایینی می گرفت تا بتواند بازیگری یاد بگیرد و بازیگری کند. آل پاچینو گاهی آنقدر بی پول بود که جایی برای خوابیدن هم نداشت.
برد پیت
در دانشگاه میسوری روزنامه نگاری می خواند اما درست دو هفته مانده به فارغ التحصیلی درس را رها می کند تا با ما روزنامه نگارها همکار نشود و برود توی کار بازیگری. واقعا دو هفته به کجا برمی خورد؟ نه جدا به کجا برمی خورد؟
والت دیزنی
در 16 سالگی اش که مصادف بود با آخرین سال های جنگ جهانی، از دبیرستان بیرون آمدتا به ارتش بپیوندد، ولی به خاطر سن کم، راهش ندادند. به پیشنهاد دوستش به صلیب سرخ پیوستند و در فرانسه راننده آمبولانس شدند. طولی نکشید که جنگ تمام شد. این هم از شانس والت!
tumbler
شبکه اجتماعی و سرویس وبلاگ تامبلر حاصل مغ زکسی است که در 15 سالگی مدرسه را به پیشنهاد مادرش که خودش یک معلم علوم بود، رها کرد تا بتواند روی فعالیت های نرم افزاری اش تمرکز کند. دیویدکارپ که هنوز 30 ساله هم نشده، در سن 11 سالگی نرم افزار HTML را یاد گرفت و در 13 سالگی برای شرکت های محلی طراحی می کرد. در 14 سالگی کارآ»وز انیمیشن شرکت فرد سیبرت شد. کارپ هرگز به دبیرستان برنگشت و دیپلم هم ندارد که ندارد! هم زمان با ترک مدرسه در کلاس های زبان ژاپنی انجمن ژاپن ثبت نام کرد و بعدها پنج ماه به توکیو رفت. کارپ یکی از 35 نوآور برتر زیر 35 ساله دنیاست.
W
متیو مولن وگ 30 ساله، در دبیرستانی که مخصوص هنرهای اجرایی و ویژوال بود، ساکسیفون جاز یاد گرفت و در دانشگاه در رشته علوم سیاسی پذیرفته شد ولی دست آخر نه ساکسیفونیست شد و نه سیاستمدار! سال 2004 از دانشگاه آمد بیرون و شغلی در سی نت نت وورکز گرفت. یک سال بعدش هم خودش شرکت «اتوماتیک» را راه انداخت که وردپرس تنها یکی از سرویس هایش است.
Dropbox
حتما تا الان دراپ باکس را می شناسید. اگر هم نمی شناسید، زودتر بروید ته و تویش را درآورید که نصف عمرتان برفناست. پست این سرویس یک آمریکایی ایرانی تبار به اسم آرش فردوسی است که در سال 2007 بی خیال درس و مشق در دانشگاه ام ای تی شد و با دوست دیگرش درو هیوستون که او هم از ایمیل های پی در پی خسته شده بود، دراپ باکس را ساخت. این نرم افزار به شما امکان می دهد تا روی کامپیوترتان با هر کس که بخواهید، فایل های مشترک داشته باشید.
اوان ویلیامز اگر نبود، توییتر و بلاگر هم نبودند.این در حالی است که او در یک مزرعه در نبراسکا بزرگ شد و تابستان ها در آبیاری زمین ها کمک می کرد. او همانجا به دانشگاه رفت اما تنها یک سال و نیم توانست آن را تحمل کند.
کلمات کلیدی مطلب : مقالات | مقالات علمی و آموزشی| دانستنی های گوناگون | کنکور ردی هایی که ترکاندند!
منبع : آفتاب
