شیوه ارزشیابی ای که معلم از دانش آموز به عمل می آورد، روش مطالعه دانش آموزان و کیفیت یادگیری آن ها را مشخص می کند. در گذشته ارزشیابی به صورت سنتی و کمی بود، اما اکنون به صورت کیفی و توصیفی انجام می شود. یکی از دغدغه های والدین این است که کدام نوع ارزشیابی مناسب تر است. در ویدیو زیر به این مبحث پرداخته  می شود:

کلمات کلیدی: ارزشیابی توصیفی | ارزشیابی سنتی | دانش آموزان موفق | ارزشیابی کمی | ارزشیابی کیفی

معاون آموزش متوسطه وزیر آموزش و پرورش با بیان اینکه هدایت تحصیلی به عواملی مانند سیاست های توسعه ای و جو حاکم بر جامعه بستگی دارد، گفت: مطالعات نشان می دهد که عامل اصلی انتخاب رشته دانش آموزان، اولیا و جو حاکم بر جامعه است. 

به گزارش تیزلند، به نقل از  خبرنگار آموزش و پرورش خبرگزاری فارس، علی زرافشانمعاون آموزش متوسطه وزیر آموزش و پرورش در نشست بررسی آموزش‌های فنی و حرفه‌ای در نظام آموزش متوسطه که در سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی برگزار شد، با اشاره به هدایت تحصیلی دانش‌آموزان، اظهار داشت: در دستورالعمل این موضوع گفته شده است که انتخاب رشته دانش‌آموزان باید آزادانه و آگاهانه باشد.

برای مشاهده کامل خبر روی لینک

http://tizland.ir/show/?id=4354 کلیک کنید.

هرجا کودکان هستند، شکایت هایی در مورد مدرسه وجود دارد – بزرگ یا کوچک. به عنوان والدین، این شکایت ها می توانند برایتان دلسرد کننده باشد و ممکن است در مواجهه با آنها احساس ناراحتی کنید. اما آرام باشید و این را بدانید: این شکایت ها طبیعی هستند و به معنی عدم توانایی شما نیست. این چهار استراتژی اصلاح برای چهار شکایت مشترک بچه ها در مورد مدرسه را بررسی کنید.

برای آشنایی با این 4 روش اینجا http://tizland.ir/show/?id=4340 کلیک کنید.

به گزارش تیزلند، به نقل از خبرگزاری ایسنا، مشاور رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی با بیان اینکه متاسفانه امروز برخی از هیجانات کاذب و زودگذر که از فضای کسب و کار نامنظم کشور نشات می گیرد، بسیاری از دانش آموزان را در انتخاب رشته به مسیری می برد که مورد نیاز آینده نیست گفت: این در حالی است که علاقه دانش آموز و داشتن توانایی خاص برای رشته مورد نظر دو وجه مهم برای هدایت تحصیلی بشمار می رود...

برای مطالعه متن کامل خبر کلیک کنید. http://tizland.ir/show/?id=4334

به گزارش تیزلند، به نقل ازخبرگزاری مهر، هرساله بعد از اعلام نتایج کنکور مدارس قبول شدگان و استفاده آنها از موسسه و یا کتاب‌های کمک درسی خاص سوال بسیاری از دانش آموزان می‌شود. با اینکه تلویزیون هرساله اصرار دارد که به مخاطبان بگوید که دانش آموزان برتر از هیچ موسسه آموزشی و یا کتاب خاصی نکرده‌اند و فعالیت‌هایشان در حد همان مدرسه بوده‌است اما با بررسی مدارس محل تحصیل رتبه‌های برتر کنکور می‌فهمیم که حضور در این مدارس گرانقیمت یا به اصطلاح لاکچری همه مقدمات لازم برای داشتن یک رتبه حداقل سه رقمی را خودبه‌خود فراهم می‌کند. حال این سوال پیش می‌آید که آیا این موضوع عادلانه است؟

از شهریه 20 میلیونی تا 100درصد قبولی

بعد از اعلام نتایج کنکور سراسری مدارس زیادی رتبه های برترشان را در اندازه های بزرگی چاپ کردند و گل درشت به دیوار مدرسه شان آویزان کردند تا نشان دهند که دانش آموزانشان تا چه میزان توانسته‌اند از پس اولین غول زندگی‌شان بر بیایند. بررسی قبول شدگان رشته انسانی 96 یک نکته قابل توجه داشت. رتبه‌های زیر 10 رشته علوم انسانی یکی درمیان از یک مدرسه مشهورهستند. مدرسه‌ای واقع در شمال شهر تهران که بسیاری از چهره‌های شناخته سیاسی و فرهنگی فرزندشان در این مدرسه تحصیل کرده‌است تا به اصطلاح مدرسه آقازاده‌ها نیز شناخته شود. یکی دیگر از مدارس غیرانتفاعی شناخته شده نیز قبولی‌های کنکورش به همین منوال است. این مدرسه که مخصوص دانش آموزان علوم انسانی است. بیش از 83 درصد از دانش آموزانش در کنکور 96 رتبه زیر 1000 داشتند و همه دانش آموزانش رتبه‌ زیر 2500 داشتند. مدرسه‌ای که طبق گفته دانش آموزانش شهریه ای 20 میلیون تومانی دارد.

باتوجه به اطلاعات استخراج شده از نتایج کنکور امسال سراغ «علی عبدالعالی» استاد دانشگاه و فعال حوزه رفتیم تا بفهمیم آیا این موضوع ناعادلانه نیست؟ و اگر هست چاره چه چیزی خواهد بود؟

تا عدالت اجتماعی اصلاح نشود عدالت تحصیلی وجود ندارد

به نظر من سوال شما اصلا خنده‌دار است. من و شما بیرون از این مدارس نشسته‌ایم و داریم درباره‌شان حرف می‌زنیم. کافیست یک‌بار بروید لیست حضور و غیاب این مدرسه‌ها را دستتان بگیرید و ببینید چندنفر از بچه‌های وزیر و وکیل و نماینده در این مدارس درس می‌خوانند. من در یکی از این مدارس مدتی درس می‌دادم. وقتی حضورغیاب می‌کردم. اسامی بسیار جالب بود. انگار که هیئت روسای کشور را حضورغیاب می‌کردم. البته اشکال ابدا از این مدارس نیست. اشکال از فرهنگ بی عدالتی حاکم بر جامعه است. بحث فقط شهریه نیست. به طبع این مدارس باتوجه به امکانات خاصی که نسبت به سایر مدارس دارند. از سالن مطالعه تا اردوهای نوروزی در بهترین نقاط کشور. پس عجیب نیست که خیلی بهتر از سایرین نتیجه بگیرند. این موضوع یکی از مشکلات بزرگی ست که کنکور به وجود آورده‌است و باعث تبعیض هرچه بیشتر میان مردم شده‌است. این مدارس تخلف و کلاهبرداری انجام نمی‌دهند.

تنها چاره اصلاح کنکور از ریشه است

تنها چاره این رفع تبعیض حذف کنکور از ریشه است و باید جایگزین دیگری برایش درنظر گرفته شود. تا زمانی که کنکور به این سبک وجود دارد. این ماجرا ادامه خواهد داشت. بسیاری از مسوولین شعار عدالت اجتماعی می‌دهند اما خب محل تحصیل فرزندانشان همین مدارس است. باید قبول کرد تا زمانی که عدالت اجتماعی وجود ندارد عدالت آموزشی نیز وجود نخواهد داشت و این ناعدالتی در نظام آموزشی به این شکل خودش را نشان می‌دهد. مسوولین باید به جای شعار عدالت خودشان هم عامل باشند. یک زمانی در این کشور جنگ بود. عده زیادی از فرزندان مسئولین خارج از کشور مشغول تحصیل بودند. جنگ که تمام شد همان بچه‌ها آمدند و پروژه‌ها و کارها را دست گرفتند و آن مردمی که شهید دادند هیچ سهمی نداشتند. متاسفانه کشور ما در این مساله دچار تعارف شده‌است. و به نظر من تنها راه حل شدن این ماجرا این است که تلاش کنیم مسوولین به فکر اصلاح اساسی کنکور باشند.

برخی از مردم فکر می کنند که علاقه، رمز موفقیت است. علاقه می تواند چالش های لذت بخشی را به وجود آورد. می تواند صبر و شکیبایی را ، که برای هر پیشرفتی ضروری است در فرد ایجاد کند. با این همه مثال های نقضی وجود دارد که نشان می دهد علاقه لازمه ضروری موفقیت نیست. یکی از این موارد موفقیت در تحصیلات عالی است. ممکن است تصور کنید که دانش آموزان موفق باید نسبت به تحصیل علاقه مند باشند و این عامل حداقل تا حدودی باید تعیین کند که چرا برخی از دانش آموزان موفق می شوند و برخی دیگر نه. اما این تصور درستی نیست. پژوهش ها دراین زمینه نشان می دهد که در واقع هیچ ارتباطی بین تحصیلات موفق یک دانشجو در دانشگاه و توجه او به درس در دوران مدرسه وجود ندارد. لازم نیست یک دانش آموز برای اینکه در دانشگاه دانشجوی موفقی باشد در مدرسه هم به درس علاقه نشان داده باشد.

 نتایج این بررسی ها حاصل تحلیل داده های بین المللی وسیعی است که اصطلاحا «برنامه ارزیابی دانش آموزان بین المللی» (PISA) نامیده می شود. سازمان گسترش و همکاری های اقتصادی (OECD) این اطلاعات را هر سه سال یکبار منتشر می کند. نکته مهمی که نگاه پژوهشگران را به خود جلب می کند این است که دانش آموزان در سراسر دنیا نگاه متفاوتی در خصوص دوران تحصیل خود دارند. در ارزیابی ای که PISA در سال 2015 به عمل آورده، 72 دو کشور با اقتصادهای متفاوت شرکت کرده اند. آزمون های روخوانی، ریاضیات و علوم به همراه پرسشنامه هایی درباره گرایش ها، عقاید، عادت های یادگیری و علاقه مندی، از گروه های نمونه هر کشوری در سطح بچه های 15 سال در سراسر دنیا به عمل آمد. در نظرسنجی های قبل چهار گزینه ساده میزان گرایش دانش آموزان به مدرسه را اندازه گیری می کرد:

الف- مدرسه تاثیر کمی در آمادگی من برای ورود به زندگی دارد

ب- مدرسه وقتم را تلف می کند

ج- مدرسه به من کمک می کند که تا در تصمیم گیری ها اعتماد به نفس داشته باشم.

د- مدرسه به من چیزهایی یاد می دهد که در شغل آینده ام به درد می خورد.

نتیجه ای که در نظر سنجی به دست آمد این بود که تقریبا هیچ رابطه مستقیمی میان موفقیت های دانشگاهی یک دانشجو و علاقه مندی او به درس در دوران مدرسه وجود ندارد. این خلاف انتظار ما بود. این نتیجه از آمارهایی که در سال 2003، 2009 و 2012 منتشر شده بود نیز به دست آمد. این بررسی بدون توجه به زمینه اجتماعی- اقتصادی دانش آموز صورت گرفته و جنسیت هیچ تاثیری در این یافته ها نداشته است. این نتایج در کشورهای در حال توسعه و کشورهای توسعه یافته یکسان بوده است.

در میان 62 کشور تنها در حدود 2 درصد از دانش آموزانی که عملکرد ریاضیاتی خوبی از خودشان در مطالعه PISA نشان داده اند در دوران مدرسه توجهی به درس داشته اند. این یعنی در اغلب کشورها، دانش آموزانی که در دوران دانشگاه موفق هستند در دوران مدرسه نتایج خوبی بدست نمی آوردند. به طور مشابه دانش آموزانی که عملکرد بدی در دوران دانشگاه دارند ضرورتا دوران مدرسه بدی نداشته اند. به عبارت دیگر هیچ ارتباطی میان این دو مقطع تحصیلی وجود ندارد. این موضوع یک سوال جالب در خصوص انگیزه را به ذهن متبادر می کند. اگر هیچ رابطه واقعی میان موفقیت های دانشگاهی و توجه به درس در دوران مدرسه وجود ندارد، آنوقت چه انگیزه ای باعث می شود که دانش آموزان نخبه در تحصیلات دانشگاهی موفق شوند؟ این انگیزه هر چه باشد مطمئنا داشتن علاقه زیاد به مدرسه نیست.

پاسخ این است که این انگیزه در درون فرد وجود دارد. نتایج پژوهش دیگری که مبتنی بر داده های PISA است می گوید که آنچه دانشجویان موفق را از دانشجویان ناموفق جدا می کند خودباوری دانش آموزان در خصوص نقاط قوت و ضعف شان است. متغیر های روانشناختی فردی نظیر خودکارآمدی، اضطراب و لذت بردن از یادگیری به خودی خود 15 تا 25 درصد تغییرات را درباره اختلاف در سطح موفقیت های دانشگاهی دانشجویان را توضیح می دهد. اگر نتایج این دو پژوهش را با هم در نظر بگیریم به این نتیجه می رسیم که خودباوری دانشجو به توانایی های حل مسئله خودشان بسیار مهمتر از چیزهایی است که از مدرسه یاد گرفته است.

این یک مشکل اساسی است. توجه دانش آموزان با مدرسه به دلایل متعددی باید جدی تلقی شود. اگر دانش آموزان نتوانند فواید مستقیم درس خواندن را درک کنند، اگر آنها فکر کنند که مدرسه نتوانسته است انتظارات آنها را برآورده کند و اگر آنها فکر کنند که مهارت های دانشگاهی جایی بیرون از مدرسه تعلیم داده می شود، ممکن است که این موضوع در آینده بر نگاه آنها در مورد نهادهای رسمی دیگر نیز تاثیر بگذارد. علاوه بر این برخی از مردم نگاه بدبینانه ای به سازمان های رسمی دارند، نگاهی که ریشه در تجربیات مدرسه در طول سالهای شکل گیری شخصیت شان دارد. سازمان های رسمی زندگی شهروندی را شکل می دهند. آنها احتیاج دارند که مورد حمایت قرار بگیرند، بهبود بیابند و تقویت شوند نه اینکه به یکباره دورانداخته شوند. بنابراین دانش آموزان باید فکر کنند که در مدرسه در حال سرمایه گذاری هستند نه اینکه مدرسه رفتن را اتلاف وقت بدانند.

چه کار باید کرد؟ مسئولیت والدین در تصمیم گیری درخصوص مدرسه رفتن بچه ها نیاز به آگاهی بیشتر دارد آگاهی دراین مورد که تجربیات مدرسه تا چه حد می تواند تاثیرات طولانی مدت روی گرایش و باورهای دانش آموزان داشته باشد. باید در بکار گیری فعالیت های که از طریق مشابه سازی شرایط پس از تحصیل بچه را آموزش می دهند تاکید بیشتری کرد. چه دانش آموزان بتوانند ربطی میان شرایط اکنون و آینده خود برقرار بکنند یا نه این موضوع نتایج اساسی برای جامعه در بر خواهد داشت.