اگر فرزندتان مدام شما را نادیده می گیرد، ما راه هایی برای جلب توجه او داریم.

بدون اینکه عصبانی شوید به هدف خود برسید

بخاطر داشته باشید آن کودک پر حرف قابل ستایشی که تا چند وقته پیش مورد محبت و توجه شما بود و شما را به عنوان یک دوست درجه یک و قابل اعتماد می دانست، در حال حاضر اغلب مانند یک نوجوان عینکی به نظر می رسد که خیلی هنرمندانه شما را نادیده گرفته و حتی به ساده ترین شکل ممکن درخواستش را به یک تکرار ذهنی ("لطفا تلویزیون را خاموش کن") یا ("جوراب هایت را در جا رختی بینداز") تبدیل می کند.

برای مشاهده ادامه مقاله http://tizland.ir/show/?id=4342 کلیک کنید 

کودکان مبتلا به «اضطراب جدایی» می ترسند برای کسی که به او وابستگی دارند، اتفاقی بیفتد. در واقع آنها منتظر خطری احتمالی اند که موجب جدایی دائمی از نزدیکانشان شود. در ادامه با اضطراب جدایی کودکان و روش های کنترل آن آشنا شوید.

برای مشاهده ادامه مطلب بر روی لینک http://tizland.ir/show/?id=4335 کلیک کنید.

بچه‌ها به راحتی حوصله‌شان سرمی‌رود و خیلی زود کسل می‌شوند و البته، به جنب و جوش‌های زیاد هم نیاز دارند. سرگرم نگه داشتن بچه‌ها واقعا چالش برانگیز است، مخصوصا اگر مشغله و مسئولیت‌های دیگری هم داشته باشید.  شاید  وسوسه شوید آنها را جلوی تلویزیون بنشانید اما این راهکاری نیست که در بلندمدت کمکی به شما بکند. کودک شما می‌تواند یاد بگیرید که خودش را سرگرم کند، البته با یک کمک کوچک از طرف شما. راههایی را به شما پیشنهاد می‌کنیم که با کمک آنها، بچه‌های‌تان کمتر از حوصله سررفتگی و یکنواختی گله کنند و به شما هم فرصتی برای آرامش داشتن بدهند.

وقتی فرزندتان به راحتی حوصله‌اش سر می‌رود، ورزش کنید

آیا کودک‌تان معمولا زمان‌های خاصی از روز یا در شرایطی مشخص، کسل و بی‌حوصله می‌شود؟ شاید وقتی زمان زیادی را در اتومبیل نشسته یا وقتی که به دیدار بزرگ‌ترهای فامیل می‌روید، حوصله‌اش سر می‌رود. سعی کنید این شرایط را شناسایی کنید تا ببینید برای بهبود اوضاع چه می‌توانید بکنید. مثلا سعی کنید در ساعات پرترافیک شهری، تردد نکنید یا تا حد ممکن، زمان اتومبیل‌ سواری‌تان را کاهش دهید.

اگر راهی برای بهتر کردن شرایط تان ندارید، سعی کنید فعالیت‌هایی را برنامه ریزی کنید تا فرزندتان سرگرم باشد. مثلا، اگر همیشه در خانه‌ی مادربزرگ، حوصله‌ی فرزندتان سر می‌رود، حتما چند اسباب بازی همراه خود داشته باشید. آماده بودن و پیش بینی کردن، اولین قدم به سمت غلبه بر حوصله سررفتگی فرزندتان است.

برنامه‌های روزمره‌ی کودک‌تان را مفرح‌تر کنید

اگر به نظر می‌رسد که حوصله سررفتگی، پای ثابت هر روز ِ فرزندتان شده، به جای اینکه هر بار بنشینید و فکر کنید چه کار باید بکنید، بهتر است دنبال راههایی باشید که فعالیت‌های روزمره‌اش را مفرح‌تر کنید. چند نمونه به شما ارائه می‌دهیم:

. برای سریع‌تر بلند شدن از رختخواب و لباس عوض کردن و ... تایم بگیرید و این فعالیت‌های هر روزه را تبدیل به یک رقابت کنید.

. هنگام انجام کارهای خانه، موزیک پخش کنید و با فرزندتان برقصید.

. در حمام بازیهای آبی برایش تدارک ببینید.

. در موقعیت‌هایی که امکانش هست، انتخاب‌ها را به عهده‌ی او بگذارید، مثلا اینکه صبحانه چه بخورد یا چه لباسی بپوشد.

این دیگر بستگی به خودتان دارد که چگونه کارهای تکراری و روزمره‌تان را شادتر و مفرح‌تر کنید تا هم شما خسته و کلافه نشوید و هم فرزندتان از بودن در کنار شما و لذت بردن از لحظات، کمتر احساس بی‌حوصلگی کند، ضمنا همکاری با شما را هم یاد می‌گیرد و همین هم برایش سرگرم‌ کننده است.

تکالیف یا کارهایی را که باید انجام دهد، به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کنید

اگر کارهایی هست که فرزندتان از انجام‌ آنها واقعا لذت نمی‌برد اما مجبور به انجام‌شان است، سعی کنید آنها را به چند قسمت کوچک‌تر تقسیم کنید. در ازای انجام هر قسمت، به او وعده‌ی پاداش بدهید و مجبورش نکنید به یکباره همه‌‌ی آنها را کامل کند. بهتر است برنامه‌ای با پاداش‌ها کوچک اما مشخص، ترتیب دهید، مثلا: انجام کار اول؛ یک شکلات، انجام سه کار؛ رفتن به پارک، انجام پنج کار؛ یک ساعت بازی مورد علاقه. اگر بچه‌ها به دنبال به دست آوردن چیزی باشند، انگیزه‌ی خیلی بیشتری برای انجام کاری خواهند داشت، و تقسیم کردن کارها به بخش‌های کوچک‌تر، باعث می‌شود گیج و خسته نشوند و با کامل‌ کردن کارشان، اعتماد بنفس هم پیدا کنند.

لیستی از فعالیت‌هایی که برای رفع حوصله سررفتگی خوبند تهیه کنید

وقتی کودک‌تان حوصله‌اش سررفته، این مهم است که بداند چطور خودش حالش را خوب کند. گذشته از اینها، شما همیشه کنارش نیستید تا سرگرمش کنید، بنابراین باید مهارت ِ استفاده از وقت را یاد بگیرد، که مهارتی ارزشمند در زندگیست. اما این بدین معنا نیست که شما نمی‌توانید کمکی به او بکنید. با هم بنشینید و لیستی بلند و بالا از فعالیت‌هایی تهیه کنید که هردوی شما معتقدید برای برطرف کردن بی‌حوصلگی مفیدند، سپس هر کدام را روی یک تکه کاغذ بنویسید و در یک بطری یا جعبه بریزید، از کودک‌تان بخواهید هر بار که حوصله‌اش سر رفت، یکی از کاغذها را درآورده و همان کار را انجام دهد.

چند ایده: نقاشی بکش، در حیاط بازی کن، یک داستان بنویس، با حباب‌ سازت بازی کن، جدول حل کن، با لگوهایت بازی کن، برقص، ترانه و آهنگ بخوان. این لیست می‌تواند پُر از فعالیت‌های خاصی باشد که فرزندتان دوست دارد. هر چند وقت یکبار هم فعالیت‌های جدیدی به این لیست اضافه کنید تا همیشه تازه و جالب و مهیج بماند.

بررسی کنید که حوصله سررفتگی و بیحالی فرزندتان ناشی از افسردگی نباشد

حوصله سررفتگی به طور کلی، مضر نیست اما گاهی اوقات می‌تواند علامتی از افسردگی باشد. اما از کجا بدانید و چطور این دو را ازهم تشخیص دهید؟ بچه‌ای که حوصله‌اش سررفته معمولا با شرکت در یک فعالیت جدید یا با انجام یک بازی مهیج، سر شوق می‌آید و شاد می‌شود، یعنی به زودی حالت طبیعی خود را مجددا به دست می‌آورد. اما از آن طرف، کودکی که افسرده است، حتی با چیزهایی که معمولا دوست دارد هم شاد و راضی نمی‌شود و با شرکت در فعالیت‌های جدید هم، حوصله سررفتگی و احساس کسل بودنش ادامه دارد.

اگر نگران هستید که چرا حوصله سررفتگی‌های فرزندتان، مدام و با فواصل کم تکرار می‌شود یا با هیچ کار و سرگرمی، حالش را نمی‌توانید خوب کنید، حتما به یک متخصص مراجعه کنید تا او بررسی‌های لازم را انجام دهد.

بیشترین درگیری بین والدین و فرزندان زمانی است که فرزندان به سن نوجوانی می رسند. در این دوره، خشم و پرخاشگری به وفور قابل مشاهده است و سبب مشکلات زیادی برای والدین می شود. والدین به خاطر چنین مشکلی معمولا به مشاور و روان شناس مراجعه می کنند.

دوره نوجوانی از مهمترین و حساس ترین دوره های زندگی انسان به شمار می رود چرا که دوره طوفان و آشوب، دوره بحرانی شروع بلوغ و شکل گیری هویت است و نیز، تغییراتی عمده ای درجسم و روان نوجوان رخ می هد؛ گاهی این تغییرات و بحران ها، شخصیت و منش او را به کلی دگرگون می سازد. سلامت روانشناختی و جسمانی دوره نوجوانی نقش بسزایی درسلامت جسمانی، روانشناختی، عملکردتحصیلی، شغلی و کیفیت زندگی آینده نوجوان ندارد.

خشم، یک هیجان و پاسخی طبیعی به موقعیت هایی است که و ما آن را تهدید کننده می دانیم. یا فکر می کنیم شخص یا اشخاص دیگری برای ما مشکل ایجاد کرده اند، ما را تحقیر و مسخره کرده اند یا حق ما را ضایع کرده اند. و همچنین ناشی از ناکامی در رسیدن به اهداف، نیازها و تمایلات باشد.

خشم زمانی که شدید، با فراوانی بالا و به شیوه ای نامناسب ابراز شود، یک مشکل جدی در روابط بین فردی و برای سلامت جسمانی و روانشناختی است.

پرخاشگری، یک رفتار قابل مشاهده است و عبارتست از ارائه یک محرک آزارنده به فرد دیگر با هدف آسیب رساندن به او که شامل سوء استفاده کلامی (مثل فریاد زدن، مسخره کردن، تحقیر کردن و ...)، تهدید و ترساندن و رفتارهای خشونت آمیز دیگر مثل هل دادن، پاره کردن لباس، کیف و ..است. که معمولا به خاطر خشم و خصومت، رخ می دهد.

برخی از دلایل آن و راهکارهای مدیریت آن را مختصرا در ادامه می آوریم. امید است مورد استفاده والدین و مربیان دلسوز قرار بگیرد.

علل خشم و پرخاشگری زیاد در سن نوجوانی

- ویژگی ها و تغییرات جسمانی، روانشناختی و اجتماعی خاص دوره نوجوانی

- تلاش برای کسب و حفظ استقلال و نیز کسب هویت

- یادگیری از طریق مشاهده الگوها مثل والدین، همسالان، فیلم ها و سریالها و دریافت تقویت مستقیم و جانشینی.

- راهی جهت پذیرش از سوی دوستان و گروه که عمدتا ناشی از باورهای غلط دوره وجوانی است

- حساسیت زیاد نوجوانان به انتقاد، نصیحت و موعظه

- تلاش غیر منطقی والدین برای کنترل زیاد نوجوان و عدم رعایت حریم شخصی برای او

- مقایسه های نابجای والدین با فرزندان دیگر، همسالان و ...

- داشتن انتظارات فراتر از توان نوجوان از سوی والدین

- ناکامی در رسیدن به اهداف - رفتارهای متضاد پدر و مادر در برخورد با نوجوان

- درگیری و ناراحتی های موجود در فضای خانه مخصوصا دعوای والدین

- فقدان پدر یا مادر

- وجود اختلالات روانشناختی مثلا اضطراب، افسردگی، اختلال سلوک و ...

راهکارهای برخورد مناسب با خشم و پرخاشگری نوجوانان

- درک شرایط ویژه نوجوان و تغییر نحوه برخورد با نوجوان بر خلاف دروه کودکی

- تلاش در جهت آگاهی از علت خشم و پرخاشگری نوجوان

- زمانی که شما و فرزندتان آرام هستید برای او توضیح دهید که هیچ اشکالی ندارد که او احساس خشم داشته باشد و احساسات امری طبیعی هستند. اما روش هایی که او برای ابراز خشم خود به کار می برد غیرقابل پذیرش هستند. اگر او فریاد بزند با پیامدهایی روبرو خواهد شد (مثلا محروم شدن از رفتن به مهمانی).

- توجه به نیازهای ویژه دوره نوجوانی و پذیرش نوجوان همانگونه که هست و تکریم شخصیت او

- الگو شدن در کنترل خشم برای نوجوان

- دادن مسئولیت به او در حد توانش و تشویق او به پذیرفتن مسولیت اعمالش.

- تشویق نوجوان وقتی که آرام است و نیز باج ندادن به او برای این که خشم خود را کم کند یا مثلا کمتر فریاد بزند و صدایش را پایین آورد.

- به او بگویید که خشم و پرخاشگری او چه تاثیری روی والدین و دیگر فرزندان دارد (مواجهه)

- هماهنگ بودن والدین در برخورد با نوجوان، عدم مقایسه او، تلاش در فراهم کردن فضای آرام در خانه

- نظارت مناسب به جای کنترل زیاد نوجوان و حفظ رعایت حریم شخصی برای او

- تعریف از نقاط قوت نوجوان در جمع به طور گهگاه نه همیشه.

- در صورت نیاز، مراجعه به روانشناس و مشاور جهت راهنمایی و درمان